Ewigelike Chemikalieë Besmet Waterbronne Oor Afrika
In die afgelope paar jaar het ‘n ernstige milieuprobleem begin opduik waarvoor die wêreld nie ten volle voorbereid is nie – die teenwoordigheid van wat bekend staan as "ewige chemikalieë". Hierdie chemikalieë, wetenskaplik bekend as per- en polifluoralkielstowwe (PFAS), is stelsels van sintetiese chemikalieë wat in ‘n verskeidenheid produkte gebruik word, van kookware tot waterafstotende klere. Hoewel die eienskappe van PFAS ‘n hele paar voordele bied, het hulle ook ‘n duistere kant; hulle blyk nie af te breek nie en bly vir ewig in die omgewing en in waterbronne.
In Afrika, waar waterbronne al oor die algemeen skaars is, het die teenwoordigheid van hierdie chemikalieë ‘n toenemend dringende probleem geword. Navorsing het getoon dat PFAS in verskeie rivers, damme en grondwaterstelsels ontdek is, wat die gesondheid van miljoene mense bedreig. Hoe het hierdie chemikalieë egter in die water van die kontinent beland?
Een van die primêre oorsake is die industriële aktiwiteit. Baie ondernemings, insluitend dié wat betrokken is by die vervaardiging van kos, tekstiele en chemicaliën, gebruik PFAS in hul produksieprosesse. Wanneer hierdie ondernemings hul afvalwater sonder behoorlike behandeling in nabygeleë waterbronne loost, lei dit tot die besoedeling van daardie bronne. Die gebrek aan regshandhawing en omgewingsbewustheid in baie Afrikase lande dra ook by tot die probleem. Dít is veral waar in die geval van plattelandse en minder ontwikkelde areas, waar die infrastruktuur om waterbesoedeling te monitor en aan te spreek dikwels gebrekkig is.
Die gesondheidsimpakte van PFAS is baie ernstiger as wat aanvanklik gedink is. Studies het ‘n verknoping gevind tussen die teenwoordigheid van PFAS en verskeie gesondheidsprobleme, insluitend kanker, immuunstelselaanpassing, en hormonale wanbalans. In ‘n kontinent waar toegang tot gesondheidsorg dikwels beperk is, is die moontlikheid dat gemeenskappe blootgestel word aan hierdie skadelike stowwe verontrustend.
Etesgani wie se watervoorzienings direk van besoedelde bronne af kom, loop op die lange duur die grootste risiko. Dit vererger reeds bestaande probleme soos watergebrek en armoede. Boonop kan die koste van remediasie en gesondheidsorg die ekonomie van ‘n hele streek onder druk plaas, terwyl die regering se hulpbronne reeds dun gesaai is.
Die weg vorentoe vereis dat regerings, maatskappye en die Samelewing saamwerk om die draai van hierdie skadelike tendense te bewerkstellig. Dit sluit in om strenger regulasies vir die produksie en gebruik van PFAS aan te neem, asook die opvoering van bewusmakingsinisiatiewe oor die gevare daarvan. Alternatiewe stofgebruik en innovatieve waterbehandelingsmetodes moet ook die prioriteit van elke land in Afrika wees.
Afsluitend is die teenwoordigheid van "ewige chemikalieë" in waterbronne oor Afrika ‘n klagelike herinnering aan die gevolge van verwaarlosing en onverantwoordelike industriële praktyke. Dit is ‘n noodgeval wat onmiddellike aandag benodig om die gesondheid en veiligheid van toekomstige geslagte te beskerm. Die tyd om op te tree is nou – ons kan nie toelaat dat ons water, die maklikste bron van lewe, besoedel word nie.
